ذکر تو

ای که نوای نی  دیوانه ام  

شب همه  شب ذکر تو  در خانه ام  

وصف رخَت  گفتم و  مستانه ام  

جام غمت ,  باده و  پیمانه ام  

سر خوش  عشقت شده  جانانه ام 

من که  تبهکارم و  لایق به  نار   

کرده خطا  رخنه بر  این پود و  تار   

جای تو  اهریمه گرفتم  به یار 

گشته شمار  گنَهم  صد هزار 

گفتی ملائک  به سر شانه ام  

از مَلک و  رقعه ندارم  هراس  

تا که  تویی داد رس  کل ناس 

ای که  نداری به  جرائم شراس  

روز جزا  راجی ِ لطفت  خناس 

چون که  برون گشته ز  کاشانه ام 

توبه این  چاکر ِ عاصی  پذیر 

ای تو  عزیز دل  برنا و  پیر 

تا که نشد  عرصه بر  این بنده  دیر 

ناطق عصیان  خودش ,  سر به  زیر 

چون که  شود کهنه نشان  چانه ام  

********

سلام .  قالب این شعر  مخمس نام  دارد .  یعنی پنج مصراعی هایی  که چهار مصراع ابتدایی  با هم و  مصراع پنجم  با قسمت اول  هم قافیه باشند .  متاسفانه علی رغم  زیبایی هایی  که این  قالب دارد  در ادبیات  ما زیاد رواج ندارد  و من در مطالعه هایم فقط یک  اثر از  شیخ بهایی  در این قالب دیدم .  لطفا در  مورد این شعر و  مخصوصا  سبک آن  بحث کنید و  بفرمایین  که آیا  به نظر شما  این قالب  می تواند موفق باشد یا  نه .  از حضور شما  ممنون هستم .