سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

چهارشنبه 5 دی 1403
  • روز ملي ايمني در برابر زلزله
25 جمادى الثانية 1446
    Wednesday 25 Dec 2024
      مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

      چهارشنبه ۵ دی

      « سوره عبس » (ترجمه قرآن منظوم)

      شعری از

      محمد حسین پژوهنده

      از دفتر شعرناب نوع شعر سپید

      ارسال شده در تاریخ پنجشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۳ ۰۷:۵۱ شماره ثبت ۲۹۰۰۷
        بازدید : ۱۲۲۴   |    نظرات : ۵۴

      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر محمد حسین پژوهنده

      1   ترش گرديد و رو برتافت،
      2   كه نابينا كنارش آمد و بنشست،
      3   چه می دانى مگر كاو پاك مى ‏گردد؟ 
      4   بلى شايد كه او خود را بپالايد،
      5   و يا اندرز يابد، سود آن او را فراگيرد.
      6   و امّا آن‏ كه مستغنى است،
      7   تو سويش روى مى‏ آرى!
      8   و باكى نيست بر تو گر كه او خود را نپالايد،
      9   و ليكن آن‏ كه با كوشش فراسوى تو مى‏ آيد،
      10  و از پروردگار خويش مى ‏ترسد،
      11  تو پس خود را از او مشغول مى‏ دارى.
      12  مباد اين ‏سان! كه قرآن يادمانى هست،
      13  هر آنش خواست، ياد آرد؛
      14  در الواح گران قدرى،
      15  بلند و پاك،
      16  به دستان سفيرانى،
      17  گرامى جاه و نيكوكار. 
       
      18  بمیرد آدمی آوخ، چه حق پوش است!
      19  [نپرسيده است از خود] كاز چه چيزيش آفريد «اللّه‏»؟
      20  ز تخمى آفريدش، پس گرفت اندازه ‏اش موزون،
      21  سپس ره‏ را بر او هموار گردانيد،
      22  پس از چندى بميراند و به گورش كرد؛
      23  و آن‏ گاهان كه خواهد، پس برونش آورد زنده.
      24  نه امّا، چون كه او فرمان يزدان‏ را نياورده است.
      25  پس انسان، نيك بايد بنگرد سوى غذاى خويش!
      26  همانا آب‏ را ما ز آسمان بر او فرو ريزيم،
      27  زمين ‏را باز بشكافيم،
      28  كه تا ز آن دانه رويانيم، 
      29  و هم انگور و سبزيجات، 
      30  و زيتون و درختان بلند نخل؛ 
      31  و بستان هاى برهم بافته انبوه؛ 
      32  و ميوه، هم چراگاهان؛ 
      33  كه توش و بهره‏ اى باشد شما و دام هاتان ‏را. 
       
      34  پس آن‏ گاهان كه آن فرياد جان ‏فرسا به گوش آيد، 
      35  چونان كو از برادر، شخص بگريزد، 
      36  هم از مادر، پدر، 
      37  و از همسر و فرزند خود آن روز؛ 
      38  براى هر كسى آن روز، كارى هست دل مشغول. 
      39  چه روهايى كه در آن روز باز، و  
      40   شاد و خندان است؛ 
      41  و روهايى كه گويى گرد غم پاشيده بر آن است، 
      42  و يا گويى فراپوشانده آن ها را غبارى تار، 
      43  همانان اند حق پوشان بدكردار! 
      ۱
      اشتراک گذاری این شعر

      نقدها و نظرات
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      نظرات

      مشاعره

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      3