کودکِ کار (دخترک فال فروش)
پا به جهان نهاده با دلبری ------ دخترِ بیچاره یِ خاکستری
دست نوازشی ندارد تماس ------ با کفِ دستانِ پر از التماس
زیرِ طلایِ نابِ افروخته * ------ پیکرِ کم توانِ او سوخته
زیرِ بغل، دو جین زِ اقبالِ نیک** ------ ملتمسانه پیِ افرادِ شیک
شادیش حاصل شود از این خیال ------ تا دو سه برگی بفروشد زِ فال
لبانِ او به چرخِشِ هر نگاه ------ هدیه کند خنده ای از جنسِ آه
غنچه ی افتاده به دامانِ فقر ------ زینتِ بی زیورِ دستانِ فقر
همشهریِ من است، می بینیش؟ ------ نه قوس دارد، نه عمل، بینیش!
ماهِ میانِ دست و پا گم شده است ------ زورقِ درگیرِ تلاطم شده است
کودکِ ما کجا و این کودکی! ------ این همه فعالیتِ زورکی
گم شده آن کودک بیچاره نیست ------ ضمیرِ غافل شده ی آدمیست
میان این معرکه گم گشته ایم ------ اسیرِ خود گشته و سرگشته ایم
باید که اصلِ خویش، پیدا کنیم ------ جمله جهان را همه زیبا کنیم
وحید نجفی 29/04/1389
* طلایِ نابِ افروخته: خورشیدِ تابان
* اقبالِ نیک: در اینجا منظور اوراقِ فالِ پر از گل و بلبلِ فال فروشان است.