پنجشنبه ۲۹ آذر
وعده کجا به وعده گاه میرسد؟ شعری از بهروز خان محمدی
از دفتر شعر شدم از تو نوع شعر نیمائی
ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۴ تير ۱۳۹۳ ۰۴:۳۸ شماره ثبت ۲۷۷۶۸
بازدید : ۷۱۱ | نظرات : ۲۶
|
دفاتر شعر بهروز خان محمدی
آخرین اشعار ناب بهروز خان محمدی
|
ﺍﯼ ﺳﺒﺰ، ﺍﯼ ﻋﻔﯿﻒ ﺍﯼ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺰﺍﺭ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺭ ﮔﻠﻮ ﺁﺑﯽ ﺑﯿﺎﺭ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺰﺍﺭ ﺳﺮﺥ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺩﺭ ﭘﯽ ﮐﻼﻡ ﺍﺳﻔﻨﺎﮎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺩﺭ ﭘﯽ ﻏﺮﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺩﮔﺮ ﮐﻮﭺ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺁﺭﯼ ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺁﯾﻨﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺳﺮﺥ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﻪ ﺯﺭﺩ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺭﻧﮓ ﻭ ﺭﯾﺎﯼ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ؟ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺗﺎ ﺑﺸﻨﻮﯼ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﻡ ﻣﻦ ﺷﺐ ﻧﺸﯿﻦ ﺷﺐ ﺑﯿﮑﺴﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭﺑﺪﺭ ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﺟﺎ ﺭﻭﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺐ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﺑﺎﯾﺪﺕ ﺍﯼ ﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﭘﺲ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺪﺍﻡ ﻣﺎﻩ ﺗﺸﺒﯿﻪ ﮐﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﺮﺻﺖ؟ ! ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ؟ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺯﻭﺍﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﺮﮒ ﻣﯿﺎ ﺑﺮ ﺳﺮﻡ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﮔﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻼﺵ ﻭ ﺗﮑﺎﭘﻮ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺰﺍﺭ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﻣﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﻧﯿﺎﺭ، ﮐﻪ ﺑﯽ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ ﻗﺼﻪ ﻧﺴﺎﺯ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﮔﻮﯼ ﺑﺪ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺧﻼﺻﻪ ﮐﻨﺪ ﻭﺩﺍﻉ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺨﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﻭ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺧﺪﺍ ﺁﻥ ﺣﻠﻘﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻭﺭ ﺯ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ ﻭﻋﺪﻩ ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ حلقهﺗﻮ ﺭﺍ ﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﯿﺪﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺁﻭﺭ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﯾﮏ ﺣﻘﻪ ﯼ ﺩﮔﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺍﯼ ﻣﺸﮑﻮﮎ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩ ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﻣﯿﺮﺳﺪ ﺩﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﯽ ﻣﮑﺮ ﺁﯾﺪ ﺑﺮﻭﻥ … ﺩﯾﮕﺮ ﻧﮕﯿﺮﻡ ﺁﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ﻣﻦ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﻡ ﻣﺒﺘﻼ ﭘﯿﺶ ﺁﯼ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻣﯿﮑﺸﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻭﺩﺍﻉ ﻫﺠﺮﺕ ﺑﺴﯽ ﭼﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﻟﻮﺩﺍﻉ . ﺑﻬﺮﻭﺯ . ﺑﻬﺎﺭ
|
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.