درخت با هیجان بهاری اش خندید
وباز با همه‌ی بی قراری اش خندید
درخت دید کسی اره می زند او را
میان ثانیه‌ی اضطرای اش خندید
درخت رفت بدل شد به دختری زیبا
درون آب به چشم خماری اش خندید
کنار چشمه زمانی که دختر چوپان
برای قسمت تلخ شکاری اش خندید
درون کلبه‌ی خود با تن برهنه نشست
به یاد جامه‌ی خامک نگاری اش خندید
شاعر درخواست نقد دارد
ارسال پیام خصوصی
سید هادی محمدی
زیب
محمد شریف صادقی
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
سارا (س.سکوت) 
