روز از نو روزی از نو

چادر سیاه کشیده شده بر قامت زمانه

چراغ ماه روشن کرده شبی دوباره

فریاد بوم از ته سیاهی لبریز

گاه سایه ای پر هراس روی حصار باغ

گاه صدایی نا آشنا از میان جویبار

گویی جیرجیرکی سر داده آوازه شبانه

یا غوکی می زند بر آب از نیلوفر آبی

گل شب بو عطر پراکنی می کند لب آبگیر

می رسد شبی پر رمز و راز

می آید و می گذرد شب هنگام

باز چتر خورشید بر آسمان بر فراز کوهها

لبریز می شود باغ ز شوق گرمای آفتاب

باز طعمه مرغابی ها ، ماهیان برکه

تبر تنها حس می کند نوازش های هیزم شکنی پیر

دخترک شلیته پوش توی شالیزار

باز هم می آید روز

باز روز از نو روزی از نو