مادرم

تقديم به مادرم كيوان تمدن،كه پاهايش را در زمين جا گذاشت و به معشوقش پيوست "
بالهايش را گشود
به بلندترين نقطه اسمان
از نظرها
دور
و
دور
و
دور
به كهكشانها رسيد
اما
باز مى خواست بالاتر رود
و رفت
رفت
ورفت
از خورشيد هم گذشت
به خانه خدا رسيد
اما
خدا در باز كرد
و سلامى گفت
مادرم پاهايش را همراه نداشت
و خدا خنديد؛
دو بال به تو دادم
و تولدى ديگر
گشوده باش و رها

(از كتاب خلوتگه راز فرحناز راسخ)