مرام دوست

هست من را آرزو گیرم به کف دامان دوست

درد چون آید به پیشم می کند درمان دوست

پیش من راهی ندارد ظلمت شب هیچ شب

همره من هست همیشه طلعت تابان دوست

از وجـود لـطف او ایـن دوستـی آغـاز شـد

او مرا میخواهدو من هم همی خواهان دوست

نقش بست بر لوح دل تصویر زیبائـی زدوست

میشود یوسف خجل از صورت رخـشان دوست

گـر کنـم کـار نـکو یا فـکر انـجامش دهــم

کمتر یـک ذره بـاشد درخورو شـایـآن دوست

صـبح و ظـهـرو شــام و یـاوقــت دگــر

بر سر خوان طعـامـم همچنـان مهـمان دوست

در امور دوستی انصاف من را شـرط نـیست

اکثر اوقات سـر پـیچم مــن از فـرمان دوست

هرچه را من بد کنم او پاسخش خـوبـی دهـد

مات مبهوتم از این فضـل و همی احسان دوست

چـون تـورا گمنام گشته ایـن سعادت را نصیب

شکر کن هر لحظه بر درگاه و هم ایـوان دوست