آفریقا...

به جناب عزیز کلهر به خاطر سروده " استخوان های مرا آرد کن "

برای تمامی رنج ها و دلتنگی های اش ...

چه کسی می آید همسفر با باد ؟

از دشت های تف زده

و

خوشه های گندم زیرِ تیغِ آفتاب

که می درخشد در چشم

چون طلای کوه های این سرزمین !

کدامین پیام را آورده

به این زمینِ سوخته ی بی باران ؟

کودکان با پوستی مثل شب ...

کاسه های سفالینِ چرک

دهان های نیمه باز

با این همه مگس !

آب گیرهای گندابه

و

کرم های ریزِ قرمز

که می لولند !

ارزانی باد بر شما

تمام طلاهای سرزمین ام

تنها خوشه ای از آن گندم

آن گندم را ...!

.

.

.

پ. ن

.

.

گرسنه گان

گم

در بُعدِ زمان

.

.

خداوندگارا ! به من بنده ات اندکی ادب بیاموز ...