آواز های زخمی

آوازهای زخمــی

ای خون شعرهای به حسرت دچار من
آوازهای زخمی و تلخ دو تار من

آب زلال چشمه ­ی آهو ندیده­ ام
آهوی دشت و دامنه­ ی کوهسار من

می ­جوشد از نگاه تو دریایی از غزل
شرح نگفته ­های دل بی ­قرار من

من وارث هزاره­ ی اندوه و ماتمم
جز درد نیست حاصلی از روزگار من

تا کی دریغ می­ کنی از گرمی نگاه
بر چشم­ های خسته و اندوه بار من

با عطر خنده ­ای چمنم را صفا ببخش
رنگی از آب و سبزه بزن بر بهار من

از شهر این غریبه ­ی بی ­آبرو نگو!
حرفی بزن به لهجه­ ی ایل و تبار من

دیگر قرار و حوصله از من رمیده است
دیگر مباد! آن که نمانی کنار من

امروز التماس نگاه مرا بفهم!
فردا چه سود گریه کنی بر مزار من