نسیمِ صبحِ سحر.

نسیمِ صبحِ سحر, ای طراوت باران.

صدای زمزمه ی  بی نهایت  باران.

نسیمِ صبحِ سحر, ای هوای رمز آلود,

شمیمِ قطره ی شبنم, به هیبت باران.

نسیمِ صبحِ سحر, تازه تر به هر تکرار,

به شوقِ لمسِ تو دارم ارادتِ باران.

هوای تازه ی صبح ای تنفست دلکش,

بوز در این دل ویران, به سنت باران.

ز شب گرفته دلم, شد سحر نمی آیی؟

دعای من شده هر لحظه  حاجت باران.

صدای بانگ موذن به گوش می آید.

طلب کنم زِ خدا , من زیارت باران.

تمام کِشته ی من,  خشک   چون بیابان شد.

بیا برای دلم کن, اجابت باران.

عجب سکوت عمیقی, شبانه ها سرکن,

شب و سپیده و صبح و رفاقت باران.

زآب آبی دریا, گشوده ای پر و بال.

به من برس, بچکان, این ریاضت باران.

نسیم صبح سحر, همقبیله ات تنهاست.

بیا که  من  بشود ما,  به قدرت باران.

سپیده دم شنبه 23 / شهریور / 92. 

امیرحسین مقدم / همقبیله ....