شيدا

خنده ى شوخ تو سرگشته وشيدايم کرد

سر و پا و قدمت, بى سر و بى پايم کرد

من شيدا , به هواى رخ يوسف بودم

چاه دنياى تو در بند زليخايم کرد

پشت سرو قد دلجوى تو پنهان بودم

عشق با زيرکى خويش هويدايم کرد

من که از چاله ى رسوايى دنيا جستم

هوس چاه زنخدان تو رسوايم کرد

توبه کردم که دگر زاهد و عاقل باشم

زلف مجنون توديوانه ى ليلايم کرد

دل من مجمع الطاف خداوندى بود

لطف تو با دگران, بى کس و تنهايم کرد

عقل , زنجير تو را باز نمود از دستم

هوس عشق تو زنجيرى دنيايم کرد

فاحه ازبى خبرى,سخت به تنگ آمده بود

خبر بوى تو آواره ى صحرايم کرد

بادرود فراوان فاحه اسفند1392