***میترسم***

من در اين کنج بلا آشوب غمبار ميترسم
وز سجده بر اين بت هاي مرگبار ميترسم
گناهي در شقايق هاي رعنا من نميبينم
ولي از اين شيريني گلاي خاردار ميترسم
به هرچه آب درياست نسيم مرگ نميبينم
ولي از اين گوارا آب محنت وار ميترسم
نميگويم نمازم بي دليل بر پا نميکردم
ولي از قامت سجده ي گلدار ميترسم
دمادم از سحر تا شب بسي مي گريم
ولي از ناله ي رندان خمار ميترسم
در ولايت نامه عشق هيچ عيبي نميجويم
ولي از گردش ليل و نهار ميترسم

هواي آسمان را اين غم ها نخواهد شست
ولي از اين ابروان شرمسار ميترسم

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

سپاس از سروده زیبایی آقای غفاری درویش عزیز