مرا درياب

سرم درد ميكند 

مدتهاست كه سرم بر روي شانه هاي مهربانت جاي نگرفته 

تنم يخ كرده است اي آفتاب اميد وآرزو

مرا درياب

بي تو كشتي وجودم در گِل مانده ،اي درياي مهرباني

مرا اندكي هم شده ! درياب

موج  نگاهت را از من دريغ مدار

نگذار در درياي ناآرام وجودم گم شوم

چشمان من فقط تورا مي بيند

اي زيباترين حس مرا به قدر نگاهي درياب

صدايت را از من دريغ مدار

بگذار طنين صدايت در وجودم طنين انداز شود

مگر نمي بيني!

من محتاجم به تو 

جرعه اي عشق ميهمانم كن 

تا ققنوس دل بار ديگردر آسمان عشقت به پرواز درآيد

بي عشق روزم مثل شب تاريك است

وشب صداي مرگ ميدهد

مرا درياب