بی نام

از پس یک انتظار...

ازپس یک انتظار رازآلود...

کسی را خواهم دید

به کسی بر نخورد

او انسان است

به رنجاندن کسی دل نبسته

دینش مهر است

و در نمازش عشق می خواند

کسی را در آرزوی پوچی رها نکرده

دستش به هنر می رود

صبح می کشد از تاری یک شب

روزش را پر از خورشید می کشد

دستش سبز

دلش دریاست

دوستی می کارد

کنارش با دریا  فاصله ای نیست

نه مرد است و نه زن

انسان است

خانه اش اقلیم هر کجا آباد است

همان است که روز دیدارش از پوچی خود رنج بردم

دل او روشن بود

روشنتر از نور ...

نذر می داد مهربانی را

هدیه می داد عشق را

بوسه میزد خاک میهن را

شاد فریاد می کشید

نفس از مهربانی کم نمی کرد

به دیدار خدا می رفت هر روز

دوست داشتن را دوست داشت

دل از مهر کم نمی کرد

او انسان است...

انسان................