خراج دل

 روزی که درکشاکش دنیا رها شدم

با درد و رنج و غصه و غم آشنا شدم

رفتم به انتهای شب بی محبتی

آتش گرفته ام سوخته ام تا فنا شدم

درمکتب تو درس صبوری و مشق صبر

خواندم حدیث عشق و دوباره بنا شدم

زان بهره ای که برده ام از رنج عشق تو

درشهر عاشقان تو فرمان روا شدم

من داده ام به دولت حسنت خراج دل

در بارگاه اقدس مهرت  گدا شدم

گفتم خوش است گر به دل من وفا کنی

از بخت بد نشانه ی تیر جفا شدم

ای هستی شریف ، چه باک است گر چنین

ژولیده و مشوش و یک لا  قبا شدم

مهر ماه ۱۳۸۰