بازهم خانه ات آباد بگو «سیب» که تو

 آمدی دست غزل یک شبه بالا کردی

عالمی عشق دراین خانه مهیا کردی

بی تو هر پنجره زندانی دیوارش بود 

آمدی پنجره ها رو به هوا وا کردی

  خانه در پیچ وخم تیره جنگل گم بود

نبش خانه طرف آبی  دریا کردی

آمدی آب و گل و آیینه همسایه شدند

گل به آیینه سپردی و شکوفا کردی

هرم مرداد به اندیشه ی دی بخشیدی

شب یلدا زده  ام  همدم رویا کردی

نرگس شبزده راخوشه ی پروین دادی

خوشه ی  یخ زده یاس مداوا   کردی

گندم گونه ی تو برکت بارانش   بود

که دل دشت از این زاویه پویا کردی

نیل واکردی و جانی به بدن بخشیدی

دست موسی شدی و نفس مسیحا کردی

«یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت»

در شب جامه دران، ناز  زلیخا کردی

بازهم خانه ات آباد بگو «سیب» که تو

غنچه ی لب شدی و چهره فریبا کردی

==== 

دلجوووو

ازحضور اردیبهشتی تک تک شما بزرگواران ،سپاسگزارم..