صدای باران

امشب دلِ من محوِ تماشای خداست

یکی دل مرا می شِکند

اشکِ غم می ریزم

کور می شوم

مست و شرور می شوم

ز خانه دور می شوم

یکی به خانه ی خدا می رود

اشکِ شوق می ریزم

نور می شوم

رنگِ بلور می شوم

پر از غرور می شوم

ای خدا،

خانه ی من کجاست؟

شعرهایم دستِ کیست؟

من شعرِ "یادِ تو" را می خواهم

تا آرامشی به وسعتِ نوازش به قلبم بنشاند

من یک فنجان بوسه از لبِ دریا

من دستِ یارم را می خواهم

تا مرا به آسمان ببرد

به گیسوی رویاییِ آفتاب

به شبهای تنهاییِ مهتاب

من "عشق" می خواهم

تا هدیه کنم به قلبی که از رفتنِ یارش،

نای طپیدن نداشت

من "نور" می خواهم

تا گریه کنم به چشمانِ یتیمی که سرِ کوچه،

اشک می کاشت

ای خدا،

من هنوز در فراسوی زمان در اوجم

من هنوز بر بالِ دریا بر موجم

نور می خواهم

به گرمیِ خورشید

به سپیدیِ مهتاب

آری،

من هنوز زنده ام

و با صدای باران، شعر می گویم ...

---------------------------------------

لطفا نقد فراموش نشود