تحیر

هر چند کلام و ترس همراه است،هنوزم در تبعید و بیزاری هنوزم ترس از بیداری،حکایت ها باید گفت نگفتن ها باید گفت بگویم این خاکی زیبا نیست،بنفشه در طلوع شب زیبا نیست، هنوز هم قد این افشانه ی گندم به پروانه سرود مرگ باید گفت.............

به رغم قاصدک سر در گمم کردن،بر آماج و غرور افسار در گردن نجنبد از دهانت حرف بی عاری نگویی کاین چنین مست و غزلخوانی که این دیوانه پستان در طلوع غم وفاداراند...............

عجب گفتم که تالار گوسفندان لغایت سایه بان و آشیان زر پرستان..

به گفتن ها و دیدن ها از این انسان همه جمع اند در این پستگاه این ایوان....

خلاصه انجمن در دفتر تبعید یعنی مرگ گذر کردن بر این چراگه یعنی ننگ...

چریدن در علفزار گوسفندی به از این دفتر است......به......به.....به....به....

***************************************

تشکر از آقای غفا ری درویش که اجازه رو دادن ولی لازم نبود چون همه تایپ شدن آماده انتشار