پارکِ زمان

از من چپزی بپرس ای جان! هردم جوابت می دهم

در این مسموم ترین شب ها، هوای نابت می دهم

به من خیره بشو ای عشق، به دور از غمِ تنهایی

نبیـنمِ غــمِ چشـمانـت، بیــــا نقابــت می دهـــم

در این شبـهای دلتنگـی،  در این پاییــزِ پُر باران

غصـه نخـور، باران نشـو، فردا شرابت می دهـم

تو را قســم به آئـینــم ، به دیـنِ بــی پروایــی ام

تاریک نشو، آیینه باش، سرد است؟ آفتابت می دهم

در این دنیای بی معنا، اگر عشقِ به تو جرم است

جان را بگیر از من، خواستی طنابت می دهم

دلم تنگ است ای هم نفس، بیا رَویم به کودکی

به پارکِ زیبای زمان، بنشین! من تابت می دهم