روزنه ای میانِ تنهایی ام!
از مهرت سرشار
از تبلور عشقت رنگینم!
و تنها خطی به عظمت موی پر آوازه ات،
بودن-نبودنت!
آه ای نگاهت سوزان!
ای ترنم یاد بر گونه هایت روان!
با داشتنت در اوج دریای عشق غرقم!
و در عمق کوه ذوق در نظاره!
نیلوفر حضورت بر نگاهم پیچان...
همیشه باش!
همیشه با من بمان!