غم دار

چه آرام و چه خسته در کنج غم نشسته ام 

با دیوار هم صحبتم من بی صدا شکسته ام 

من زجر و ناله ها بسا بسیار با دیده دیده ام 

هم من صدای آشنا از نالان بشنید ه ام 

با چشم خود دیدم ولی دستان من زنجیر بود 

هر کس که چون کاری بکرد پاهای او در گیر بود 

در گیر بودم ولی درگیریم سودی نداشت 

آغاز می کردم ولی راهم به پایانی نداشت 

می سوختم من در خودم با دیدن ظلم وستم 

می دوختند هر دو لبم با گفتن بس است و کم 

با گفتن خوب هست   بد افکار خرها می کنند 

با هر سخن بر نفعشان اموال بالا می کنند 

گوید علی مرتضی کاخی برپا نی شود 

چون خانه بی چاره ای با خاک یکسان می شود 

آتش به جانم می زند ظلم سران در این زمان 

با قوم خود حاتم شوند  دزدی کننداز مردمان 

با ظلم و جور بی حساب ایتام غمگین می کنند 

با کبک و غاز و میوه ها اسفار رنگین می کنند 

دوستان عزیز لطف کنید با  انتقاد هاتون  حمایتم کنید 

     ارادتمند شما ((سیاوش راد ))