خدا آهسته خلقت کرد اقیانوس آرامش

خدا میخواست از اول که بی پرواترین باشی

از این رو شهد جامت داد تا گیراترین باشی

سپس آهسته خلقت کرد اقیانوس آرامش

که تا آخر به چشم اطلسم دریاترین باشی

خمیرت در خیال خال حوا خوب تابیدش

که در شبهای شعر آدمم شیدا ترین باشی

شبی پاشید نورت را درون بستر شعرم

که در ایهام رویاهای من پیدا ترین باشی

تو را شرط بقا کرد و مرا فانی چشمانت

که در احساس تنگ سینه ام ، دنیا ترین باشی

ملائک را نمود آئینه دار طرح مهتابت

که شبها در فراز قبله ام زیبا ترین باشی

چنان منظومه ی شمسی، طوافت کرد تقدیرم

که سرگردان بمانم تا که مولاناترین باشی

خدا وقتی تو را می آفرید از جنس لیلاها

گمان هرگز نمیکردم که واویلاترین باشی*

====

برای  سرودن مهربانی هایتان

واژه ها گریزانند...