رباعی

در کارگــه کــــوزه گـــری دیـدم دوش

خیـام نشــــســـته در بـــرِ مار بـــدوش

پرسید یکی که این یکی کوزه به چند!؟

گفتند که بـها همه یکیست بـهرِ فروش

************************

در جام شبی عکس ِ رخم می خندید

می دید که من غرقِ غمم می خندید

فریاد زدم دلا که این خنده زچیست ؟

دردا که به این عقلِ کمم می خندید

************************

از خود چو گذشتیم و بریدیم هَوَس

با عشق در این جهان کشیدیم نفس

از دایـره ی عشق چو بیرون گشتیم

این چرخ و فلک بشد به یکباره قفس