چقدر تو

یک عدد من باكلی دلتنگی
یک بقچه تنهایی...
و چقدر"تو".......
كه هیچ از"من"نمیداند!!!
قلمی در دست
شعری بر لب
چهره از حس لبریز
خشم، شادی،ابهام
و دم آخر لبخندی تلخ!
و سرانجام
تمام
"من"
به خاطره ها پیوست!!!
تا وقتی "تو" نباشی
قافیه ها هم
برای من
قیافه می گیرند...!
بیا
تا حرفهایم شعر شوند!!!
تنها شعر است که مي‌ماند
آنان‌که قبرنوشته مي‌خوانند
مي‌دانند
پ:ن:تو تير مي‌خوري
گلوله را از تن من بيرون مي‌کشند...
پ:ن:دستِ تو بر سرَم ،
از این قرآن تر ... ؟!    
من برایت شعر بخوانم
تو پانسمانِ دلم را
عوض کنی...

– —––уєѕ , ι αм ƒαllιηg ¯