آدم نیستی

چند وقتی می شود درمان ومرهم نیستی

با پریها می پری اصلا تو آدم نیستی!

چهره ات در هم فرو رفتست  قدری صبر کن

از پری،حوری،فرشته سر نشد، کم نیستی

بد هوس کردم  در آغوشت بگیرم،وای من

چند گامی دور از من باش محرم نیستی

ارگ احساس تو بر روی گسل افتاده است

منتها از مردم غمدیدۀ بم نیستی

آنچه از چشمت سرازیر است شایداشک شوق

چونکه می دانم تو اهل غصه وغم نیستی

کاسه صبرم سر آمد،ماه من امشب به تاب

جذر ومد می خواهد این دریا وهمدم نیستی