حلالم کن

حلالم کن اگرچه بانی این رنجها بودی
حواست جای دیگر بود و رو در روی ما بودی
سرت خلوت شد انگاری به حرفم گوش کن حالا
فقط مختص درد من که نه،دار الشفا بودی
میان حرفهایت تا عمل فرسنگها راهست
شبیه پایکوبی در شب ختم و عزا بودی
خودت آتش زدی رفتی نفهمیدی چه پیش آمد
شب ویرانیم آرام جان! اصلا کجا بودی؟
گناه هردوتامان بود شاید هرچه پیش آمد
گذشت اما خدایی عاشقی بی ادعا بودی؟
تو رفتی ،جازدی از عشق و من ویرانتر از ویران

نمی فهمم طلبکار از من ودنیا چرا بودی؟
حلالم کن، حلالت کرده ام در اوج تنهایی
زمانی عشق این دیوانه زنجیری پر سر صدا بودی

محمدجوادمنوچهری