توئی عامل ویرانی ام

داغ ِ جنون خورده به پیشانی ام

رو سیه ام  کرده  پریشانی ام

بسته به زنجیرِ نگاهت دلم

سلسله در سلسله حیرانی ام

سبزِ علفزارِ تنَت دیدنی ست

بوته ی  تنهای ِ  بیابانی ام

میزنی ام طعنه  به آوارگی

مرتکب ِ  جنسِ  پشیمانی ام

دست به دست می روی و بی مَنی

خوب ببین  بی سر و سامانی ام

در پیِ آبادی ام  اما چه سود

باز توئی عاملِ  ویرانی ام

92/9/18

           ********************