نگارنده ی نگاه ها

قلمی 

به پهنای اندیشه

به درازای تاریخ

به زیبایی گل سرخ

زده تکیه برانگشتانم

چیزی نخواهم نوشت ،

قلم خود ،میزند فریاد    عظمتش را...

      ***

روح آبی

                دمیدی در بالهایم

                                                  جاری و جاوید

گویم ثنای عظمتت در آسمان بی پایان عشق

نگارنده ی نگاه ها! 

                          در این پرده عیب نقاش کردن نیست هنر ما

لیکن

             ستایش داده هایت

                                    از ناله بر ستاده هایت

کم بود،آگاهم

                روح آبی جاری در بالهایم

                                                  از تو بودم و

                       به سوی تو می آیم...