خضراء

خضراء    

ز ويرانى چه مى‏ دانى كه پند است در خرابى‏ ها

درون دشت بى‏ رنگ است سؤال بى‏ جوابى‏ ها

 

به شوق كعبه مژگانم بسوزد چون فراق آيد

به چشمم نامه ‏اى بگشا كه بينم بى ‏سرابى ‏ها

 

قيامت را برانگيزد كه طرحى نو دراندازد

خداوندى كه مى ‏بخشد كژى‏ ها با عذابى‏ ها

 

مَرَنج اى زاهد از دنيا كه دنيا رنگ در رنگ است

گهى سرخ است و گه خضراء گهى امواج آبى‏ ها

 

بيا تا در قدح ريزيم رَز و خون و جواهر را

كز آن پيمانه باز آيد صراحى از خرابى ‏ها