علی اکبر(ع)

به نام خدا

تقدیم به جوان برومند امام حسین حضرت علی اکبر(ع)

این کیست؟! این جوانِ سراسرشور! این قله ی شکوه وشکیبایی

این قامـتِ بلندِ برازنده ، سرچشمه ی لطافـت وزیبایی

این صورتِ شبیه رسول الله،شمشادِقدکشیده ی آل الله

آیینه دار ِمستِ لقاالله، مستِ هزار باغ شکوفایی

قرص قمر، شمایلِ شورانگیز،با آن لبان ِتشنه ی شِکرریز

اصلش به هرچه چشمه ودریا وصل ،نامش به هرچه پاکی وپویایی

قامت قیام کرده ی میدان است، مفهوم هر چه پاکی وایمان است

جاه وجلال و فخر جوانان است ، لبریز علم ودانش ودانایی

در گیر ودارِ زلفِ پریشانش انوارِ عشق و عاطفه می جوشد

خُم ِ شراب وشاهد وشِکرهاست با آن جمال وفخر ِ اهورایی

آری نَََسَب گرفته ازعشق ونور،ازتیره ی رشادت وشعروشور

از نسل ِآب وآیـنه وکوثر، از قله ی همیشه ی آقایی

می آید وشرار ِشکفتن ها از زخمهای واشده اش پیداست

از روشنای ِهر چه گل وگونه تا بیکران ِهر چه تماشایی

افتاده بر زمین وچه با هیبت درخاک وخون حادثه می رقصد

آخر چگونه این همه دل بردن ؟! آخر چگونه این همه شیدایی...؟!

نفرین به هرچه زخم و غم وغربت،نفرین به هرچه بغض وشب وکینه

این تکه تکه های دل ِ زهراست یا دلبر ِ دلاور ِ لیلایی؟!