روزِ آن واقــــعـه چــشــمان خـدا ســخت گریست

ســــوز آن ســـوز کـه بــر هــر جگـــری داغ زده

شــعـله آن شــعـله کـه در خـشـک و ترِ بــاغ زده

عشق،عشقی ست که از شصت و یک هجری الی

هـمـــه اعـصـــار ،  شــــرر بــر دل عُــشـــاق زده

خون همان خون که خـدا داعیه دارش شـده است

غــم ، همـیـن غـم کـه شــرر بـر هـمـه آفـاق  زده

آب ؛ مـهــریه ی مــادر ! که معــمّــا شـده اســـت  

کـــه چــرا بســتـه شــده بـر لـــب ِ احــــــراق زده

تیــــر ، عـریــــان شـده از بعــد ِهـمـان حادثه  کز

 چــــلــه ی ظـــلـم  شـقـی بـر لــــبِ قـــنــــداق زده  

ســــر ِهـفتــاد  و دو آلالـه کـه بـر نیــزه نـشــست

ســـــرخ شــد روی ِگُــــل از رشـتـه ی شـلاق زده

روزِ آن واقــــعـه  چــشــمان خـدا ســخت گریست

کشــتــی ِصبــــر شـکســـت  و  رگِ  میـــثـاق زده