مستی

ساقی اول روزبایک جرعه جان را مست کرد          گوشه چشمی نشان دادوجهان را مست کرد

خاک و آبی  بود عالم عشق اندر وی نهاد               باغ را گل هدیه  داد و باغبان را مست کرد

باد را فرمود تا گوید نهان  در گوش  ابر                تا ببارد در چمن  نیز آ سمان را مست کرد

ابرباریدن گرفت  وشُست صحرا را سپس                برفراز آسمان رنگین کمان را مست کرد

دشت ها را لاله بخشید وشقایق ها به کوه                آدمی را دل سپس خونین دلان را مست کرد

رخ نهان کردوزهجران کشت اما گاه گاه                 وعده ی دیدار داد وعا شقا ن را مست کرد

کاروان سرگشته بود وکوی  دلبر ناشناس               ره نشانش داد و آنگه ساربان را مست کرد

ناخدا تا وا رهاند کشتی از طوفان وموج                باده را در باد کرد و با دبان را مست کرد                                                 

درچنین  میخانه ای دیوانه عاقل می شود                 هوشیاری آمد و کون ومکان را مست کرد