قطار عمر بیدل

شعر دل بدونه قافیه

با این گونه عاشقی به جائی نمیرسی

در این سیاهی شب بجائی نمیرسی

همی میدوی به غروب ستاره ها

با این عشق و جنون بجائی نمیرسی

باید به عشق دل بدهی و ختم کلام

از این راه پر خطر بجائی نمیرسی

غسل کن خودت را با نام عشق

در سایه گناه بجائی نمیرسی

تواگرخورشیدلم باشی وطلوع کنی

در انزوای چاه به جائی نمیرسی

حتی اگر بیدل ترانه سرا باشی

از ترانه های امروزه بجائی نمیرسی

از برکه پل بزن به دل آسمان عشق

ولی از این پل شکسته بجائی نمیرسی

پس بیا دستی بزن به نوشتن غزل بیدل

 این حرسی که در قلم توست بجائی نمیرسی

قطارعمرمیرودونکنددیربرسی جهانبخش دیروز

زود برو که با این دل شکسته تو بجائی نمیرسی