پایانِ داستان مقصر بودم

پایانِ داستان "مقصر بودم " 
از روزهای نیامده 
تا اصابت دو سلول در اوجِ بی خبری
آرزوهای بربادرفته تاآسمان آبی
میوه ایی کال بر شاخه های شجره
آویزان 
هر روز بزرگ و بزرگ تر
شکاف بین من بودنُ
سایه ایی از من
هر بهار قد می کشیدم تا میوه های ممنوعه
سال ها
تکه تکه درسایه ی زمان 
.
.
.
هرصبح دختری 
با طنابی از خاطره اعدام می شود...

مرجان 92