روزگار

شعر گویم ز کوی بی وفایان
 به دوستان و عزیزان خوب رویان
گهی شادم گهی غمگین
گهی نالان گهی خوش بین
که عمرم گشت گهی همچین
 به چرخ روزگار تحسین
 که مانند خودش چرخین
 که از چرخ ش شدم غمگین
خیانت بیش از این دیدم
 خودم را غرق این دیدم
 گریستم من ز تنهایی
 عجب گشتم به رسوائی
شدم شاعر ز تنهایی
 زاشعار دلم گاهی
ز غم گر گفتم نکته هایی
مشو زودرنج ز مهدی گاه گاهی