دوشنبه ۵ آذر
اشعار دفتر شعرِ دل تنها شاعر مهدي خانبان
|
|
غم دیده ی شهر عجایب منم
غم نویس این دقایق منم
غم نوشتم تا دل آرام شود
تا که ز غمه
|
|
|
|
|
غم آمد و تنهايي اين دل به رخم زد
از عشق ز ايام ز برم گفت كه اشكم ز سر آمد
بر دلم آمد و گفتم كه
|
|
|
|
|
در این سرای زندگی کسی کسی را یار نیست
در اوج تنهایی دگر کسی زکس غمخوار نیست
در طول زندگانی ام
|
|
|
|
|
گهی شادم گهی غمگین / گهی نالان گهی خوش بین /که عمرم گشت گهی همچین / به چرخ روزگار تحسین / که مانند خ
|
|
|
|
|
توي شهر بي وفايي فرصت يكي شدن نيست //خوشا آن ديوانه اي كه بر سرش نيست آشنايي //من همان عاشق شب گير
|
|
|
|
|
حرف من خسته دل و گوش کن
گرچه نبود حق فراموش کن
شعر و غزل گشته چنین کار من
وای دریغا
|
|
|
|
|
پشت آن پنجره دلدار من است
زاین طرف این دل بیمار من است
غم و غصه خریدار من است
عاقبت این
|
|
|
|
|
میشود اینک مرا مهمان آغوشت کنی ؟؟
این دل بشکسته را از بند غم راحت کنی ؟
میشود این بغض را ب
|
|
|
|
|
ای دل مجنون، چشم به راهی باز چرا ؟؟ با غرور بر خویش می تازی چرا ؟؟ از چه دلگیری،گوشه نشینی ب
|
|
|
|
|
كنار هر سكوت من هزاران غم بجا مانده //هزاران درد ز دل دارم كه دردها در دلم مانده // يه دنيا خاطره دا
|
|
|
|
|
هرچه شعرگفتم دراین ایام به شادی ختم نشد ای فلک بشنو ز من این رسم دلداری نشد من گریزان گشتم و ا
|
|
|
|
|
گرنخندم اینچنین،غم را چنان کتمان کنم چاره ی اندوه جان فرسا کجا پیدا کنم زینهار ای جان ، که خند
|
|
|
|
|
نه نشانی ست ز مانه نسیمی ز سحر امشب آن نیست که از پی رسدش صبح دگر اشک وشعر است ودل و عشق ویک ج
|
|
|
|
|
شعر امروزم به رسم عاشقیست // راه و رسم زندگی و بندگیست // عشق دگر آغاز خوب زندگیست // عشق ترک پیله و
|
|
|
|
|
باز من ديوانه مستم لرزه افتاده به دستم // باز گويي در هواي ديگري مستانه هستم // باز روز غم است فرداي
|
|
|
|
|
دیر وقتی ست که آدمی در بهشت میهمان نیست گندُمی خورد و از اشتباه خود پشیمان نیست این سیب سر
|
|
|