آینه می شکند

شعر م
از اصل خطاست!
حرف ها ی نگفته، تمامش معناست
شکسته طاق  قلبها
اتاق  تنها مسیر
یک تنهاست .

بر قامت پنجره
 غم میبارد  هر شب
 پرنده
به دنبال دانه
تا انتهاست
 
پر می زند
کبوتر شعرم اما،
کلاغ  شوم میماند و.. یک شاعر تنها !
*

پ .ن
ناظری بر این   حادثه نیست
 دل می نوازد، آینه می شکند!
نشان شاعر از زخُش ....

تقدیم با کمال احترام و ادب به سرکار خانم صدف عظیمی عزیز