به هر سمتی می رود
پیِ هر وزشی
تک برگ زرد
.......................................................
باران دیشب
خونین نموده
اسکلت ساختمان بلند را
.....................................................
آغوش ماه را
هرگز نپذیرفته
ناهید خودخواه
.....................................................................
شکوفه های گیلاس
تنها روی
یک شاخه ی درخت
..........................................................................................
افسر تفنگ را
سنگین تر می کند
معترضان درون مگسک
....................................................................................
دستانی سفید
چشم هایم را می پوشانند
و من سیاهی می بینم
...............................................................................
این دو حلزون
گاهی گوش هایم را
دریا می کنند
...........................................................................
از میان تخته سنگ ها
به سلامت گذشت
آن قایق کاغذی
........................................................................
قفسه ی کتابخانه
همه در انتظار صف
اما بی نوبت
.....................................................................
بازمی گردند درون دیوار
همچون کیسه ی کانگرویی
پرستوهای تازه پرواز
............................................................................
هنگام کار ناخودآگاه
تعظیم می کنند به مترسک
شالیکاران