ترانه میخانه

دیگر مرا به می خانه دعوت نمیکنی

بامن از دل دیوانه صحبت نمیکنی

هرشب تا سحر دست به دعا برداشته ام

 مردم پس چرا دعایم را اجابت نمیکنی

بیمار عشق تو گشتم شب و روزنازنین

دیگر به این دل شکسته حتی نگاه نمیکنی

گفتی میروم برو؟ولی بادرد عشقت چکنم

 چرا این درد بی درمان را درمان نمیکنی

 هروز برای برگشتند روز شماری میکنم

 چراروزهای دل تنگیم را درمان نمیکنی

 هرشب خواب ترا میدیدم تا اینکه از دلم رفتی

انقدر دور گشته ائی که حتی نگاه هم نمیکنی

گفتم نظرمیکنم عشقت از دلم بیرون نرود

 این همه نظر فدای سرت بانیازهایم چه میکنی

هروزچومجنون دل شکسته اشگ میریزم

میدانم آنروز هم به دل شکسته بیدل اعتنا نمیکی