قولهای تو مردانه اند

قولهای تو مردانه اند
پس میدانم باز نخواهی گشت
ومن برای اینکه ادای مردها را در بیاورم
کت وشلوار میپوشم
وجورابهایم را به کنج انزوا می اندازم
فکر میکنم
سرهمین است که انزوا
سرگیجه گرفته است
واینگونه شتابان
به دور سقف اتاقم میچرخد.

قولهای تو مردانه اند
پس میدانم بازنخواهی گشت
تادوباره چتری را بالای سرمان بگیریم
که معلوم نیست حالا
جزخاطره ی من
کجا میتواند باشد.

من ادای مردها را درمیآورم
وبعد از آنکه کت وشلوار پوشیدم
قول دادنهایم شروع میشود
میدانی بزرگترین سوال زندگیم چیست؟
اینکه تو
با روسری ودامن
چگونه قول مردانه ای میدهی
که هیچ وقت آن را نمیشکنی.