بي بهانه

رها نكن صداي مه گرفته در گلوي من

صدا بزن مرا تو بي بهانه روبروي من

طلوع مي كنم پراز تو با هجوم بودنت

به سادگي بهار مي كشاندت به كوي من

بگو بگو كه دلبرانه دل به بوسه مي دهم

نگاه كرده ام كه مست مي شوي زبوي من

به يك ستاره قانعم به ژرفناي لحظه اي

كه عاشقانه آمدي براي جستجوي من

هزار بار ديگرم اگر براي ديدنت

بغل بغل رها شوم نريزد آبروي من

براي تلخ دوريت چكامه اي نخوانده ام

بمان خيال خوب من،اميد كورسوي من!

هزار پاره مي شوم به عشق طعنه مي زنند

ميان بغض خيس شب كنار هاي و هوي من

خداي را دوباره كن مرور چشم هاي تر

كه قطره قطره مي چكد نگاه فتنه جوي من

اگر خيال رفتنت دمي مرا رها كند

ترانه ساز مي شود دوباره در گلوي من