روِی سجود

روی سجود فدای جان عزیزت
کمینه جان و وجودم تویی به عالم هستی
زبان گفت وشنودم اسیرعشق تو ای مه
منم که درهمه عالم به دام کس نفتادم به جزتو
کس نستودم بجز به درگهت ای شه
من گدا ننشستم مگر ز خوان تو جا نا
تطاولی ننمودم مگر به خاطر گیسوی عنبرین نگارم
چکامه ای ننوشتم ترانه ای نسرودم
قسم به کعبۀ حسنت
قسم به قبلۀ رویت
به آستانۀ غیری نبوده روی سجودم
نیآرد آنکه زمانی به خاطرم تو نباشی
نمی روی تو ز یادم
زمان بود و نبودم
زبان قاصرآصف
چه جای گفتن وصفت
هم ازتو بوده عنایت اگر زبان بگشودم

درودتان جناب آصف عزیز
بسیار زیباااااااا و دلنشین