درجواب غزل بانو ژیلا راسخ

خوشا آن دم که با یاران به عشوه ناز می کردم

به مژگان صف آرایم چنین اعجاز می کردم

از ژیلا راسخ

جواب:

در آغوش غزل روزی به دل پرواز می کردم

درِ آن تیرگی ها را به تنگی باز میکردم

در آن محزون سرایِ غم چه خجلتها که می دیدم

در آن محفل سرای عشق مشقِ راز می کردم

زِ میثاقِ دلم با تو حیای پرده می بردم

نظر بر قامتِ سروت به چشم باز می کردم

به سوز عشق مجنون را به سوی کوه می بردم

به نقشِ خوب لیلی را مهِ تناز می کردم

به اشک و آه ساقی را به سوی خویش می خواندم

به دستم جام می عزمِ شراب و ساز می کردم

قلم بر دفتر دل می زدم زیبا و افسونکار

به افسون و به افسانه چه افسون ساز  می کردم

تو عاشق بودی و معشوق من بودم که در آنجا

زِ هر سو ناز بر بودی برایت ناز می کردم

عنانِ طبع ِ حامد را به دست خویش می راندی

که هر جایی تو می گفتی غزل را ساز می کردم   

حامد زرین قلمی

16/11/89