سرخ میوه

امروزصبا شعری از دل آیینه گفت،  
ازفروغ فرقه‌ی صوفی صبح آدینه گفت.  
این کتاب شعرِدل از قیام نور امدپدید،  
از لبِ شیرینِ قومِی در سماع امده پدید .  
آتش افکندن نمی‌ارزد، بنفشه گل بسوزد  
اشک چشمی ازیتیم یایا سمینی دل بسوزد
  رقص باران خوش، نوازد در حوضِ بهار،  
گیسوان ترگل کند، از گلابِ ناب  یار.  
از قبای گوهرِت ترک، تازیان زیورکنند،  
لشکر مستِان خضوع درروضه‌ رضوان کنند 
بادها پروانه‌اند، چو ن بفرمانخانه اند،  
صف به صف، در قدرتِ سرو بلند.اوازه اند  
خواستگاران عاشقِند دل بدختِر باران  دهند  
چون زمین بارورشود، پیشکش فرزندان دهند   
ای پدر، آزاد کن، تا برادرها زفرمان دل برند   
عاشقی دروقت خود، نو عروسان دل برند  
حلقه‌ی خضرا بگردن جنت مهوا  بهار  
حلقه‌ی بخت بگشای،  داماد جلوه دار 
بس کنید، سرخ میوه چیدن، از دامِ فریب،  
میوه‌ی نارس ندارد، لذتِ  کام حبیب