غریب

شب های تنهایی ....
که بر تار دلم پود می نهم برای خواب
تو چون یک هجوم بزرگ 
  آوار می شوی بر خواب چشم هایم

خواب را به دستان خیال
برای بافتن گیسویت می سپارم
یکی زیر یکی رو چونان روزگارم


دست من چون باد لای موهایت می پیچد
و موهایت
آه از موهایت.......

چشم هایم را  می بندم
تو را باز می یابم
در دورترین نزدیک مجسم
رها می شوم از بند های بی خیالی

مثل یک باد بادک
از طناب خاطرات بالا می روم
گم می شوم در آسمان رویاها

زیبا قدم میزنی و خرامان
میان کوچه ها ی خاطراتم
  وخوش می نشینی کنار خیالم 
چه وهم انگیز است
کابوس بیداری از این رویا

چشم هایم را باز میکنم
صبح شده و خورشید
از لای موهایت سرک کشیده
شعمدانی روی موهایت گل داده

در کنارت نیستم برای چیدنش
و ما چه عاشقانه غریب می مانیم