هلیم کیهانی

درود بر عارف عزیز.
برای اطلاع خوانندگان نکاتی را مختصر عرض می کنم:
چیزی که من در شعر میبینم اصرار بر تکرار و سیکل است: تنجش دوار (مرا به یاد حرکت مارپیچ لگاریتمی - مثل یک شکل حلزونی در حال فشرده شدن) که عملا شکلش برخالی یا فراکتالی است. سپس فولاد دمشقی: سطح شمشیرها یا اشیایی که به روش دمشقی ساخته می شوند دارای فرم های دایره ای و مواج هستند (شبیه خطوط سرانگشت) و البته آینه این تکرار و خود همانند سازی را تشدید می کند. و ایضا در قطعات لابرینت بی انتها...
و در مصراع آخر «ما به بیگ بنگ بازگشتیم» همین الگو را تکرار میکنم: بازگشت به آغاز و تکرار و تکرار...
تپ اختر یا همان پالسار نوعی ستاره نوترونی ست که به جهت قرار گرفتن گسیل الکترومغناطیسی شدید از آن و قرار گرفتنش در مسیر زمبن آن را میبینیم. پالسار ها هم دارای «فرکانس» تکرار هستند و عملا انگار چشمک میزنند (البته چشمک زدن ستاره های عادی در شب ربطی به پالسار ها ندارد). بنابراین پالسار ها هم تداعی کننده ی تکرار هستند.