خواب بیداری

آموزنده و زیباست

درود جناب نعمتی
حکایت زیبا و آموزنده ای رو به شعر در آوردید
قلمتان همواره به مهر و معرفت نویسا

درود بر شما

درودبیکران

درود جناب حسین نعمتی(منعم) ضمن تشکر از اشتراک شعرتون،
خواب طوری نماد غفلت و ناهوشیاری و مذمومیت هست، که برای نشان دادن عزم جزم وحسن کردار، کافیه که خود رو کم خواب جلوه داد ، آدم‌های باهوش و حق جوی زیادی رو دیدم که به خاطر محروم بودن از پدیده خواب دیدن و دانستن خواب ندیدن نابینایان مادرزادی نتیجه گرفتن خواب بر آورد مشاهدات طی عمر و روز، بیش نیست و با وجود فرمول عجیب هم ارزی جرم و انرژی،نظریه ریسمان و آزمایش دو شکاف همچین چیزی رو هم خرافه می دانند ، ولی برای من با توجه به خاطر جمعی که علم(بخش معلوم شده رازهای آفرینش) بهم میده، وجود پدیده شگفت انگیز خواب، مشاهدات من جزم اندیش ذاتی و جزم اندیش گریز اکتسابی رو مشکوکتر و فکر می کنم محتمل‌تر به نتیجه گیری درست کرده زیرا دیگه اولین نظریه رو تنها نظریه نمی دونم( نسبت به زمانی که خوابی نمی دیدم)و ناچیزترین احتمالات رو هم بررسی می کنم .
در کل کابوس ها، رویاها و حتی خواب های معمولی هم تقریبا جایگاه علم ناچیز بشر رو در مقابل نامعلومات نشان میده، چه برسه بعضی خوابها
چون چشمان گشوده داری، گمان مبر بیداری
جالبه دو هفته پیش شعری در بر دارنده این موضوع از خانم عظیمه ایرانپور خواندم و مهرماه شعری با همین موضوع( خواب بیدارکننده) با عنوان چوب طلا از خانم مریم عادلی خواندم ایشون هم از یک فرشته ( البته رانده نشده) به عنوان انذار دهنده استفاده کردند ، صادقانه، به نظرم شعر خانم مریم عادلی تاثیر گذارتر از همه بود، و اون هم فقط به خاطر جامعه هدف و گرنه شعر شما به اندازه ی اشعار مولانا و پروین گیرا و تکان دهنده بود و شعر خانم عظیمه ایرانپور هم که مثل لسان الغیب تفال بود ، خانم مریم عادلی برای بچه ها این شعر رو گفتن، سطح باور پذیری بچه ها بیشتره، معصومیت دارند و هنوز لذت گناه و امکان حاشا کردنش رو نچشیدن و کشش بقا تکامل نیافته تا براش توجیه بیارن وقوانین مدنی مثل قوانین طبیعت براشون نشکنه. پس میشه درشون با تلفیق تجربیات و تفاوتها با این موضوعات قبل از بالغ شدن همذات پنداری و عادت‌های رفتاری نیک رو ایجاد و تقویت کرد ولی در بزرگترها حد اعلای تنبه معمولا تا لحظه ی پیش از خطا دوام میاره و در حد آگاهی می مونه و مزید اراده و تغییر تصمیم نمیشه از دو راهی ها که بگذریم حتی اگه بدونن بعدش پشیمون متغابن میشن، نمونش اینه که هیچکدوم از کسانی که دخانیات یا خوراکی‌های خوشمزه ی مضر مصرف می کنن در مضر بودن اون شک ندارن ولی باز مصرف می کنن. باتوجه به اینکه استعدادهای و توانایی موروثی رو ژنتیک تعیین می کنه میشه گفت میزان اراده ابتدایی هم از پیش تعیین شده است شناخت بیشتر ابعاد وجودمون برای تعدیل و تغییر این تبعیض مهم هست، شعر شما نمونه ی موفقی از همین تلاش‌ها بود به نظرم
ولی جالب بود که در مقام انسان از شیطان دفاع کردید به نوعی با شیطان همذات‌پنداری کردید ، شخصیتی که از شیطان ساختید از خیلی از شخصیت‌های محبوب امروزه محبوب‌تر و کاریزماتیک بود راستگو با تدبیر، صبور، مسلط و مصمم و طناز یعنی کلی صفات خوب هر چند نهایتا در خدمت شر که تضادی تکان دهنده و انذار دهنده و هوشیار کننده است، به گونه ای که اگر در دادگاه‌های امروزی محاکمه میشد نه تنها تبرئه میشد بلکه با اعاده حیثیت غرامت بزرگی از نوع بشر می گرفت
ابیات یکی از یکی جالب‌تر اما بیت (خود به دست خود خیانت می کنند/لیکن این بدبخت و لعنت می کنند) فرقی داشت علی رغم طنزی که تمارض بعد از آن همه اعتراف داشت ولی واقعیت بود فاعل نهایی و البته متضرر ما هم هستیم و در هر حالتی متضرر باید تغییر ایجاد کنه، مسوولیت و اختیار دو همراه هستند و البته خیر و اختیار هم وجه اشتقاق انکارناپذیری دارند و در این دنیای پر تقاطع از میزان مسوولیت‌پذیری میشه درک از آزادی و اختیار هر کسی رو فهمید

با سلام و ادب و احترام ازنظرات عالی مستفیذ شدم موفق و موید باشید