ظاهرا دوست ولی دشمن جان

گلایه آمیزی زیباست

درود بر پونه خانوم عزیز

سلام پونه بانوی عزیز افسانه جان

حق پرداز رئالی تلخ سرودید

دلِ شریف تان دور از گزندِ اغیارِمارصفت

سلامت و دلشاد باد

درود بانو
شعر تاثیر گذاریست و اگر مخاطب خاصی داشته که امیدوارم نداشته باشه دیگه کامل باید حساب کار دستش اومده باشه
البته این مسائل رو هممون کمابیش تجربه کردیم و دردیست مشترک
احسنت ب طبع روان و شیواتون
پیروز و دلشاد باشید

درودتان بزرگوار ادیب
استاد توانا
بسیار ارجمند سرودید

درود استاد پونه ی عزیز
زیبا بود و عبرت آموز
همون مثل وداستان یار بد بدتر بود ازمار بد
دور از آفات باشین به امید خدا

سلام و درود بانو افسانه احمدی ( پونه) تشکر می کنم از اشتراک اشعارتون
و اینکه تصویری طبیعی و ارزشمند برای بررسی از شاعران با مجموعه ای کامل از احساسات ارائه دادید، از وقتی این نوع اشعارتون که معمولا احساس ناخوشایند و نه دوست داشتنی رو قدرتمندانه به نظم می کشه رو خواندم با نوعی مثبت نگری معقول آشنا شدم، چرا که هر کسی می‌داند وقتی شخصی آنقدر ماکیاولیست هست که به راحتی هم نوعش رو وسیله قرار میده به راحتی هم میتونه به این اشعار به چشم مدیحه نگاه کنه و ازش روحیه بگیره و شما با این وجود فارغ از رفتار اون شخص از بیداری ناخواسته که ایجاد کرده احساسی مسلط ساختید که خودتون رو به چالش بکشید البته آنقدر زیبا و دقیق نشانه ها رو با ضمیر اول شخص و دوم شخص توصیف کردید که خواننده رو هم به چالش می کشه و انکارش فقط با قربانی کردن احساس و عمل لوبوتومی ممکنه، نمدونم یک نخجیر گاه رو میشه به تفرجگاه تبدیل کرد یا نه ولی اگر راهی هم باشه انکار نیست، در کمینگاه احساس رام کردن احساس و اختراع احساس خوشایند و پایدار بعد از اکتشاف و کلنجار رفتن با واقعیت محض و نخراشیده و مرور آن میسر است،