هیچ

درود شاعر عزیز
شاعر «باغ لال» از دنیا رفت/ محمدعلی بهمنی شاعری که به ایجاد خلاقیت در حوزه غزل همت کرد
امید که خلد آشیان باشد
برای شادی روحش فاتحه و صلوات

درود بر شاعر اشعار خاص

زیبا بود

درودبزرگوار
کوتاه غزلواره ی شیرینی بود

درودبرشما جناب آزادبخت
بسیارزیباست

درود. نمیدونم قبلا هم از این سپید های غزل وار سروده بودید یا نه. اما خیلی قشنگ در اومده. حالا من یک قصیده از مرحوم مظاهر مصفا تقدیم میکنم که از قضا دقیقا هم ردیف و هم قافیه شعر شماست و موسیقیش هم بی شباهت نیست منتها عروض کلاسیک دارد امیدوارم ازین شاهکار لذت ببرید:
مردی ز شهر هرگزم از روزگار هیچ

جان از نتاج هرگز تن از تبار هیچ

از شهر بی کرانه ی هرگز رسیده ام

تا رخت خویش باز کنم در دیار هیچ

از کوره راه هرگز و هیچم مسافری

در دست خون هرگز و در پای خار هیچ

در دل امید سرد و به سر آرزوی خام

در دیده اشک شاید و بر دوش بار هیچ

در کام حرف بوک و به لب قصّه ی مگر

بر جبهه نقش کاش و به چهره نگار هیچ

دنبال آب زندگی از چشمه سار مرگ

جویای نخل مردمی از جویبار هیچ

دست از کنار شسته نشسته میان موج

پا بر سر جهان زده سر در کنار هیچ

اصلی گسسته مانده تهی از امید وصل

فرعی شکسته گشته پر از برگ و بار هیچ

خون ریخته ز دیده شب و روز و ماه و سال

در پای شغل هرگز و در راه کار هیچ

دیوانه ی خردور و فرزانه ی جهول

عقل آفرین دشت جنون هوشیار هیچ

با عزّ اقتدار و به پا بند ذلّ و ضعف

با حکم اختیار و به دست اختیار هیچ

هم خود کتاب عبرت و هم اعتبارجوی

از دفتر زمانه ی بی اعتبار هیچ

چندی عبث نهاده قدم در ره خیال

یکچند خیره کوفته سر بر جدار هیچ

عمری فشانده اشک هنر زیر پای خلق

یعنی که کرده گوهر خود را نثار هیچ

قاف آرزوی باطلم از دشت پرغراب

سیمرغ جوی غافلم از کوهسار هیچ

ناآمده نتاجی ام از پشت هول و وهم

نابافته نسیجی ام از پود و تار هیچ

گم کرده راه پیکی ام از شهر بی نشان

پیغام پر زپوچ رسانم به یار هیچ

خاموش قصه گویم و گویای اخرسم

بی پای بادپویم در رهگذار هیچ

گویایی سکوتم و بیتابی درنگ

تمکین بیقراری ام و بیقرار هیچ

صرّاف سرنوشتم و سنجم بهای خاک

نقّاد بادسنجم و گیرم عیار هیچ

بیع و شرای خونم و بیّاع داغ و درد

بازارگان مرگم و گوهرشمار هیچ

جنس همه زیانم و سودای هیچ سود

سوداگر خیالم و سرمایه دار هیچ

سیم سپید سوخته ام در شرار پوچ

زرّ امید باخته ام در قمار هیچ

گنجینه ی دریغم و ویرانه ی فسوس

اندوهگین بیهده افسوس خوار هیچ

آیای بی جوابم امّای بی دلیل

گفتار پوچ گونه و پنداروار هیچ

ناپایدار کوهم و برجای مانده سیل

گردون نورد گردم و گردون سپار هیچ

گردنده روزگارم و چرخنده آسمان

لیل و نهار سازم و لیل ونهار هیچ

پرگار سرنگونم و عمری به پای سر

بر گرد خویش دور زده در مدار هیچ

عزلت نشین خانه ی بی آسمانه ام

محنت گزین بی در و پیکر حصار هیچ

سرمست هوشیاری و هشیار مستی ام

بر لب شراب هرگز و در سر خمار هیچ

اندیشه ی محالم و سودای باطلم

معنی تراز صورت و صورت نگار هیچ

در وادی فریبم و لب تشنه ی سراب

در خانه ی دروغم و چشم انتظار هیچ

آزاده ی اسیرم و گریان خنده روی

گریان ز چشم خنده بر این روزگار هیچ

بدنامی حیاتم و بر صفحه ی زمان

با خون خود نگاشته ام یادگار هیچ

صلح آزمای جنگم و پیکارجوی صلح

بی هم نبرد هرگز و چابک سوار هیچ

تیر هلاک یافته ام از شغاد کید

خطّ امان گرفته از اسفندیار هیچ

بر دوش خویش کشته ی خود را کشیده ام

تا ظلم گاه معدلت از کارزار هیچ

محکوم بی گناهم و معصوم بی پناه

مظلوم بی تظلّم و مصلوب دار هیچ

دردم ازین که تافته ام از امید سرد

داغم ازین که سوخته ام در شرار هیچ

کس خواستار هرگز، هرگز شنیده اید؟

یا هیچ دیده اید کسی دوستار هیچ؟

آن هیچ کس که هرگز نشنیده ای منم

هم دوستار هرگز و هم خواستار هیچ

درود گاهی کارهای من سپید غزل وار است بانو بامن
کاری که استاد احمدشاملو از این دست کارها در دفتر خود دارد
غزل مظاهر مصفا هم زیباست اما بی خبر بودم از آن
ممنونم که آمدی وخواندی
خیلی دوست داشتم در موردآن چند خط می نوشتی

درودها استاد ازاد بخت عزیز🌹🌞🎉🙏🤞🌟🪴🌲🕊️

درود بیکران به شاعر ارجمند


شعری زیبا و بر امده از اندیشه ی خاص و خالص شما را خواندم ،لذت بخش و گیرا🌹☄️🎉🌟🕊️🥂🌲☘️🪴

مانا بمانید و سلامت🖐️🪴☘️🌲🥂

درودها جناب آزاد بخت
قلمتان همیشه سبز برادر

درود
زیبا و دلنشین سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

آقا عجب شعریست
جوهره شعر توی این سطرها قابل انکارنیست
هر چند که معنایی هم قابل استنباطه ولی انگار چیزی ورای معنا در جریانه و تکرار واژه هیچ که مثل قافیه عمل کرده و زنگ خوش آهنگی ساخته
شعرتون فقط یک فعل داره و اونهم شود هست
و شعر فاقد را

زنده باشید

درود برشما استاد بزرگوار

عالی و جالب بود

درود واحترام جناب آزادبخت ارجمند
شعری زیبا وحق مدار خواندم از قلمتان
ولی سه سطر آخر را متوجه نشدم
راستی خبر دارید در کوتاه نویسی خیلی مهارت دارید
بهره مند شدم

درود بانو صدری ممنونم
خیلی خوش آمدید
در جشنواره شعرهای کوتاه نفر اول بودم
اشعاربلند حقیر چون حالت روایی دارند گاهی به ذوق کسی خوش نمی آید
خیلی خیلی ممنونم از حضور سبزتان

درودهای فراوان استاد سپید سرای زیبا نویس جناب آزاد بخت
زیبا و دلنشین قلم زده اید
فلم سبزتان مانا 🙏🤍🌹

درود جناب ظاهری ادیب حاذق ومعلم ارزشمند شعرناب ممنونم

پرده افکنده و بی پرده قیامت بنمود
گر چه صورت ننمود و لب به صحبت نگشود...
کودکی، عاشق پرواز شدم! مرگم گفت:
گر چه امروز فرازست...به فرداست فرود...
هر کسی لاف حقیقت زد و خود پرده فزود
هر کسی نغمه ی پُر پرده ی پوکی بسرود!!!!...
رندَکی دیدم و گفتم غمِ معنا دارم!
ورنه از اینهمه برهان و دلیل‌ست چه سود؟!
....
- یک دمی آ بنشین غرقِ سکون! هیچ مپرس!
بُگذر از وادیِ پ رپیچشِ \"چون بود\" و \"چه بود\"...
(فرازی از یک قصیده)

هیچ کاره منو یاد این انداخت...

درود عالی ست بهترین فرازی ست که تابحال خواندم

یکسال پیش سرودم اما هنوز تکمیل و اصلاحش نکردم...
ان شا الله به شرط عمر.
این مسئله که شئونی از حقیقت وجود داره که نمیتوان با تفکر به آن رسید...بلکه با سکون...و گاهی جنون...عجیبه عجیبه.
با سکون، به فراسویِ سویه‌ها رفتن...

درود چندبار خواندمش
پاردوکس های هنرمندانه وغافلگیرانه ای دارد
ممنونم

درودتان جناب استاد آزاد بخت شاعر گرامی
سپید وزین زیبایی از قلم نابتان خواندم
زنده باد
نویسا و پویا مانید

درود استاد بانو سمیعی ممنونم

با سلام و عرض ادب آقای آزادبخت بزرگوار
زیباست
درود بیکران برشما

درود جناب بیدقی ممنونم

درود مجدد خدمت آقای آزادبخت.
یک نظرسنجی در قسمت وبلاگ ها بالای صفحه سایت گذاشته ام اگر شرکت کنید بسیار خوشحال میشوم.

درود استاد گرانقدر...بی نظیر سرودید

درود جناب رجبی ممنونم

درود چه کسی خورشید را خداوندگار چشم زنان می داند

آهای ستارگان غمتان چیست
نان یا آب
ابری صدا می زند
گوشه چشم ستاره ای اشک می ریزد

پابه پای کدام غم
هوای تنهایی به سر جنون می زند

گاهی روزها همسرپیامبران بدون خدایند
وگاهی دریا اشک پیامبری ست
که ماهی ها را به سمت جنوب جنون می برد

آخرین آویزه کدام خورشیدی
که ستارگان را فدای غوغای خود می کرد

نگو از سرزمین دیگری آمدی
بدون شک خورشید دروغت را رو خواهدکرد

فصل کدام گندم از آسیب من غریبانه ناپیدا میشوی

چه کسی بر بطن طبل ها خواهد کوبید
که غم در راه است

مشتاق تر از بی شوقی خورشید
خنده ات را در چشم کدام ستاره مخفی کردی

نگو از آغوش یک زن
پندار مریم عوض خواهد شد

تو از ذهن مشاطه گر کدام عجوزه
می خواهی نبوغ یک رستاخیز باشی

بر خیز نبوغ در چشم تو
بعثت پیامبران بی ستاره خواهد بود

نمی خواهی دستانت را در آغوش
شبیه شب فدای دریا در آغوش مه کنی

درود
زیبا و دلنشین سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

درود جناب عبداله پور ممنونم

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃

درود بر اندیشه و احساس زیبایتان

🍃🦜💐🍃🦜💐🍃🦜💐🍃

سلام ودرود استاد
بسیار اندیشمندانه وزیبا قلم زدین
برقرار باشید

درودبانو عادلی ممنونم